AADM Parade- 15th August 2010

Shree Ranachandika Prapatti

Shree Ranachandika Prapatti

Shree Ranachandika Prapatti may be performed on any Monday of the month of Shravan. This year the dates are 16, 23, 30 – Aug and 6 – Sep 2010.

Any man who has completed sixteen years of age can perform the Prapatti.

Set – up for performing Prapatti

• A Shraddhavan should have a photo of Shree Trivikram (any size), a banana and a mixture of curd and sugar to be offered as Prasad, and fragrant flowers for offering to Shree Trivikram.

• A Shraddhavan should take a bath before commencing the Prapatti.

• The Prapatti is to be performed only after sunset.

• Shree Ranachandika Prapatti is not to be performed in a group; it has got to be done individually.

The procedure:

·        After a bath and dressed in Shraddhavan attire, sit before the image of the Trivikram and recite the Shreegurukshetram mantra nine times.

·        Then recite the mantra ‘Om namashchandikaayay’ 108 times.

·        Now placing the image of the Trivikram on the head, recite the Shreegurukshetram mantra nine times all over again.

·        Thereafter, offer the Trivikram, a naivedya of banana and a mixture of curd and sugar. The banana and the curd-sugar mixture are to be offered in separate bowls.

·        The person performing the Prapatti should eat a spoonful of the curd-sugar mixture and then offer only the banana as prasad, to both the men and the women in the family.

·        The Shraddhavan should then come back and sit before the Trivikram and eat all of the remaining curd-sugar mixture, while looking at the Trivikram all along.

·        Offer fragrant flowers to the Trivikram

·        Lastly, offer the lotangan.

The above mentioned details can be found between pages 41 to 51 of the booklet on the Ram Rajya discourse by Param Poojya Sadguru Shree Aniruddha Bapu

--------------------------------------------------------------

Certain queries have been raised and clarifications sought by Shraddhavans which are addressed herebelow:

1) Shree Ranachandika Prapatti is only for gents, which can be performed on any one Monday in the month of Shravan. If one so wishes, the Prapatti can be performed on all Mondays; it is not compulsory. The Prapatti should be performed only once on any of the Mondays.

2) Shraddhavan's dress code is compulsory while performing Shree Ranachandika Prapatti.

3) One can burn the incense sticks (Dhoopshikha) while performing Shree

Ranachandika Prapatti.

4) Using of a mat (Aasan) while performing Shree Ranachandika Prapatti is optional.

5) The Prasad consisting of curd-sugar and bananas can be kept in front of the photoframe from the very start of the Prapatti.

6) The Trivikram photo of any size can be used while performing Prapatti,

7) While taking a bath prior to performing Prapatti is compulsory, taking a head bath is optional.

8) A common photo of Trivikram can be used by all the male Shraddhavans in a family performing the Prapatti. However, they should not be sitting together; rather they should be seated at a comfortable distance from each other. Also, each Shraddhavan should have his own separate Prasad.

9) Any Shraddhavan who is unable to sit on the floor because of physical limitations may sit on a chair while performing the Prapatti.

10) Shree Adimata Chandika Mahishasurmardini’s photo can also be kept alongside the photo of Shree Trivikram while performing Prapatti.

11) If the photo of Trivikram used while performing Prapatti is large in size, then a smaller photo may be used for bearing it on the head.

12) After completing the Prapatti, Shraddhavans may perform Shree Mahishsurmardini Aarti; the same is not compulsory though.

|| Hari Om ||

मी आणि परेड

ह्या शीर्षकात मी आधी आणि परेड नंतर असे लिहिलेले आहे कारण आपण सामान्य माणस. आपल्या साठी महत्वाचे आपण स्वतःच असतो व इतर गोष्टी नंतर येतात पण त्यातल्याच काही गोष्टी अशा असतात ज्या नसत्या तर आपण कुठे असतो ह्याची आपल्याला कल्पना सुद्धा करता येणार नाही. 

माझ्यासाठी परेड ही अशीच एक गोष्ट आहे म्हणून आज पर्यंत परेडने मला जे काही दिले ते सगळे तुम्हाला सांगायचे आहे. हे मांडायचे कारण एकच- आपण आपल्या तर्क कुतर्कांमुळे देवाने दिलेल्या बर्याच गोष्टी/ संधी गमावत असतो. पण कधी कधी आपल्याच मित्रांच्या अनुभवातून आपण नवीन गोष्टी शिकतो. आणि सर्वात महत्वाचे म्हणजे परेड मला जे आज पर्यंत देत आली आहे त्याची भरपाई करणे तर शक्य नाही पण ही परेड माझ्या जास्तीत जास्त मित्रांपर्यंत पोहचावी हीच इच्छा व त्यासाठी ही लेखमाला.    

ह्या लेखमालेतून आपल्या समोर माझे परेड मधले अनुभव, सुरुवात, आता पर्यंतचा माझा आणि परेड प्रोजेक्टचा प्रवास मला पुन्हा एकदा माझ्या वाचक मित्रांबरोबर करायचा आहे. सुरुवात अर्थातच स्वतः पासून आणि मग हळू हळू परेड प्रोजेक्ट पर्यंत असा लेखमालेचा मार्चपास आपण करणार आहोत. पण आधीच सॉरी हं कारण परेड मध्ये आधी तेज चल आणि मग धीरे चल शिकवले जाते आणि इथे मात्र आपले अनुभवांचे मार्चपास धीरे चल पासून तेज चल पर्यंत जाणार आहे. 

तर माझ्यासाठी परेडची सुरुवात झाली आत्मबल विकास वर्ग २००३ इथपासून. 

आश्चर्य वाटले? विषय परेड आणि सुरुवात आत्मबल वर्ग २००३??

 

त्याचे झाले ते असे...

आत्मबल वर्गात प्रवेशासाठी आधी फॉर्म भरून घेतले जातात. मी देखील नंदाई स्वतः क्लास घेते हे ऐकून आपण ही हा क्लास करायचा ह्या विचाराने फॉर्म  भरण्यासाठी जून २००३ मध्ये हैप्पी होमला पोहचले. तिथे फॉर्म मध्ये एक प्रश्न होता की संस्थेतील कुठल्या उपक्रमामध्ये भाग घ्यायला आवडेल. मी लिहिले AADM आणि अहिल्या संघ कारण १३ कालमी योजना सुरु झाली होती आणि हे दोन विषय माझ्या जास्त आवडीचे होते. पण माझी आत्मबल मध्ये काही निवड झाली नाही. तेव्हा बापू आणि आई स्वतः आत्मबल साठी निवड करतात असे कळले होते. त्यामुळे बापू आईने माझी त्या वर्षी निवड का केली नाही ह्या विचाराने खूप वाईट वाटले कारण पुढे करिअर मध्ये कसा वेळ मिळेल ह्याची काहीच कल्पना नव्हती. पण माझी निवड तर बापू आईनी करून झाली होती. त्यांनी मला खरच AADM आणि अहिल्या संघासाठी निवडले होते. लेकरासाठी काय आणि कधी द्यायचे हे बापू आणि आईला नेहमीच माहित असतेच. फक्त आपल्याला ते कळत नसते. मी हिरमुसले आणि बापूनी पुन्हा लीला केली. त्याच वर्षी जुलै महिन्यात उपासना केंद्रात ज्यांना परेड जॉईन करायची आहे अशा DMVs ची नावे मागितली गेली. मला खूपच आनंद झाला. मी लगेच नाव दिले. त्या वर्षी १५ ऑगस्टला केंद्रातून झेंडा वंदन केले. मार्चपास नव्हते पण AADM युनीफोर्ममध्ये सल्युत दिला.   

अश प्रकारे माझी परेडची सुरुवात जुलै २००३ मध्ये झाली आणि मी दर रविवारी सकाळी लवकर उठून नियमित प्रक्टीसला जायला लागले. ही अक्षरे ठळक करण्याचे पण कारण आहे. परेडची आवड लहानपणापासूंची. कॉलेज मधून NCC मध्ये भाग घ्यायची इच्छा होतीच. पण माझा आळस आणि कॉलेज मध्ये सायन्स घेतल्याचे निम्मित्त, ह्या मुळे तेव्हा NCC काही जॉईन केली नाही. पण रुखरुख मात्र कायम होती की आळसामुळे मी मोठी संधी गमावली आणि ते प्रकर्षाने जास्तच जाणवले जेव्हा सायन्समध्ये मन रमेना म्हणून बारावी नंतर तेरावीला डायरेक्ट कॉमर्सला अडमिशन घेतली. तेव्हा वेळ भरपूर मिळाला पण NCC ची संधी आणि वेळ गेली होती. ह्या संधी बरोबरच अजून एक मोठी संधी मी पुढे गमावणार होते ज्याची मला कल्पना ही नव्हती. ती कुठली ते पुढे येणारच आहे. 

तर अशी माझी परेड प्रक्टिस सुरु झाली आणि सर्वात महत्वाचे म्हणजे मला घरून जराही विरोध कोणीही केला नाही. माझी आई स्वतः कॉलेज मध्ये असताना परेड मध्ये भाग घ्यायची म्हणून तिच्यासाठी तर ही अभिमानाची गोष्ट होती. ऑक्टोबर २००३ पर्यंत सगळे नीट चालू होते आणि एक दिवस अचानक AADM मधून पुन्हा निरोप आला की ज्यांना अनिरुद्ध पौर्णिमेला परेड मध्ये भाग घ्यायचा आहे त्यांनी रविवारी सकाळी ७ वाजता विख्रोळी येथील विकास हायस्कूल मध्ये जमावे.... 

आणि तिथे जे काही पुढे झाले ते पुढील भागात...

   

Meter Jaam

Its all over the place at the moment- radios, newspapers, local trains, buses, everywhere. The 'Meter Jaam' to be followed on Thursday, the August 12, 2010 is the hottest topic in the city. 

Three young advertising professionals Abhilash Krishnan, Rachna Brar & Jaidev Rupani, launched a non cooperation movement against the autocracy of the auto-rickshaw and taxi wallas in the city. The recent hike in the minimum fare of the Auto-rickshaws and taxis is taking the common man for a ride in the literal sense. Not only are the meters adjusted to run fast, but also the auto and taxi wallas are reluctant to take small distance passengers. 

How far the initiative has its effect, only Thursday will tell. But the it definitely is a step forward to put forth the common man's agony against the 'what can i do alone' attitude.

On the pretext of hike in the prices of CNG, Bombay Autorickshaw and Taximen's Unionhad called for a strike on June 22, 2010 to support their demand for hike in auto and taxi fares. The strike succeeded with a hike in the auto and taxi fares in Mumbai and Thane with effect from June 24, 2010. The minimum fare has gone up y Rs.2 and Rs.1.50 for every subsequent kilometer.

TEJASWINI SAWANT

The new pearl in the necklace of Mother India who has succeeded in grabbing the Gold at the World Shooting Championships at Munich in 50m rifle prone event. The pearl shines all the more with the World Record set in her name at the same time.

Away from the facilities of a metropolitan city like Mumbai, Tejaswini never gave up her practice or dedication towards the game. It is more interesting to know that inspite of inadequate facilities for training, she managed to continue with a very unusual sport, and achieve the best in it.

Tejaswini is really cool and level headed. After the success and accolade she is now heading confidently for the Common Wealth Games, beginning this October. Coming from a city like Kolhapur (Maharashtra) she has proved to all that dedication and jest can make wonders. 

After the initial applauds of prizes and felicitations, the Government should look more seriously into providing more advanced facilities for sports. Also the upcoming sportpersons need to be given more support and advanced equipments for training.